1دانشیار برنامه ریزی شهری دانشگاه صنعتی مالک اشتر، تهران
2دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه سیستان و بلوچستان
3دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه سیستان و بلوچستان
تاریخ دریافت: 23 اردیبهشت 1398،
تاریخ پذیرش: 23 اردیبهشت 1398
چکیده
چکیده
کیفیت زندگی شهری، یکی از مهمترین حوزههای مطالعات شهری به حساب میآید. سنجش کارایی مناطق شهری به لحاظ شاخصهای کیفیت زندگی از انجا ضرورت مییابد که امروزه شهرها با کمبود امکانات و منابع روبرو هستند لذا منابع موجود بایستی به گونهای توزیع شوند که بتوانند بهترین خدمات رسانی را برای مناطق شهری عرضه نمایند.. براین اساس در این پژوهش به ارزیابی کارایی شاخصهای کیفیت زندگی شهری در نواحی شهر تهران، پرداخته شده است.
روش پژوهش ترکیبی از روش‌های توصیفی و تحلیلی و نوع آن کاربردی است. اطلاعات مورد نیاز این پژوهش از طریق نتایج تفضیلی سرشماری عمومی نفوس و مسکن، طرح‌های جامع و تفصیلی تهران، تصاویر ماهواره استر و همچنین از طریق اسناد، مجلات و کتب مرتبط با موضوع بدست آمده است. جهت تحلیل دادهها از نرم افزارهای IDRISI، ARC GIS و Frontier Analyst استفاده شده است، به منظور تحلیل داده ها از مدل تحلیل پوششی دادهها DEA که روشی مؤثر برای سنجش کارایی میباشد، استفاده شد.. در این پژوهش عملکرد و کارایی نواحی از لحاظ کیفیت زندگی شهری با استفاده از دو مدل CCR و BCC در روش تحلیل پوششی داده ها، برای نواحی 117 گانه شهر تهران مورد ارزیابی قرار گرفت.
نتایج حاصله نشان میدهد که براساس مدل CCR تنها 6 ناحیه معادل با 12/5 درصد و براساس مدل BCC، 21 ناحیه معادل 94/17 درصد کارا معرفی شدند. بنابراین، نتایج این مطالعه می‌تواند به برنامه ریزان شهری برای درک و اولویت بندی مسائل شهری و یافتن راه حل‌هایی برای رفع این مشکلات کمک شایانی نماید
ابتدای صفحه